Wat is non-dualiteit?

Wat is Non-dualiteit?

Non-dualiteit is een ervaring. Met woorden kan er over geschreven worden, maar woorden kunnen nooit de kern van de ervaring raken. Net als dat je niet kunt uitleggen hoe een appel werkelijk smaakt. Woorden kunnen verwijzen naar de ervaring, net als een vinger die naar de maan kan wijzen, maar zie de vinger niet aan voor de maan. Een uitleg over wat non-dualiteit is, is slechts een vingerwijzing. Laat de woorden wijzen naar het diepe weten in jezelf, want in ieder van ons ligt een diep weten verborgen dat beseft waar dit over gaat.

Kunnen rusten in non-duaal gewaarzijn is als thuiskomen. Het is het thuis dat we al die tijd zochten in de buitenwereld. We zochten vrede, liefde, vervulling en compleetheid in de wereld, bij anderen en in ons lichaam. De doorgaande beweging waarin we iets wilden hebben of bereiken wat we niet hadden en van iets af wilden of wilde veranderen wat we wel hadden. Wanneer we stoppen met deze zoektocht in de buitenwereld en werkelijk naar binnen kijken, zien we dat al dat zoeken op één grote vergissing is gebaseerd. We zijn gaan geloven dat we afgescheiden zijn. We hebben ons een beeld gevormd van wie we zijn met daarbij allerlei gedachten,  gevoelens, herinneringen, ervaringen, mechanismen en overtuigingen die het onze leken te zijn. Wanneer we dit werkelijk gaan voelen en tegen het licht houden blijkt al dit op één grote vergissing te zijn gebaseerd. Er is geen ik te bekennen. Er blijkt geen eigenaar van deze gedachten te zijn. Er is geen denker die denkt, geen voeler die voelt, geen fundering waarop is gebouwd. Het zijn slechts gedachten. Het ik waarin je bent gaan geloven is als een luchtkasteel. Keer op keer opnieuw gevormd.

En wanneer deze luchtkastelen van samengepakte gedachtenwolken doorzien worden, verschijnt daar de heldere blauwe hemel. De openheid, de ruimte, de lichtheid, de liefde die we werkelijk zijn. De hemel die er al die tijd al was. Onaangetast. Waarin alle wolken, de regen, de wind en de zon kunnen verschijnen en waarin ze ook weer oplossen.

Anders gezegd: we dachten een afgescheiden golf te zijn. Nu blijkt dat dit een vergissing is zien we dat we de oceaan zijn. Onafgescheiden, compleet deel van het geheel. Slechts één.

Al die tijd ging er niets verkeerd, je hebt je slechts vergist, maar deze vergissing deed pijn. Gedachten van schuld, van zonde, van afgescheidenheid brachten gevoelens van machteloosheid, eenzaamheid, angst, verwarring en verdriet. Je bent gaan denken dat het aan jou lag, dat je niet goed genoeg was, dat er wat mis met je was. We hebben de pijn van deze vergissingen geheel toe te laten om te beseffen dat ze niets zegt over wie we werkelijk zijn.

Leven vanuit non-duaal gewaarzijn is voorbijzien aan alle belemmerende, op angst gebaseerde gedachten en overtuigingen van het ik én volgen wat er wil vanuit wie we werkelijk zijn. Het is zien dat alles verschijnt aan de hemel en zien dat wat aan de hemel verschijnt niet valt te onderscheiden van de hemel zelf. Je bent gewaarzijn én de uitdrukking van gewaarzijn. Het is herinneren dat je de oceaan bent én de hele ervaring als golf compleet omarmen. Het is het allemaal, er valt niets buiten. Het is het helemaal omarmen van ons niet bestaan

én met heel je hart het bestaan liefhebben.

Want wanneer de weerstand tegen wat is oplost en het zoeken stopt, dan zie je dat vrede, liefde, compleetheid, vervuldheid en vrijheid uit onze bron stroomt en nooit het resultaat was van iets. Je hoeft alleen maar te zijn: Ik ben en zien dat er niets buiten dat bestaat.