Het contact tussen je ouders en je kinderen verloopt soms heel fijn, het kan hartverwarmend zijn om te zien hoe gek je kinderen zijn op hun opa en oma en te merken hoe liefdevol je ouders met hun kleinkinderen omgaan. Toch vinden sommige ouders het contact ook wel eens minder prettig.
Veel ouders hebben moeite met de manier waarop hun ouders met de kinderen omgaan. Vooral wanneer er intensief contact is tussen je kinderen en hun grootouders, bijvoorbeeld wanneer de grootouders (een deel) van de opvang op zich nemen, kunnen er best eens strubbelingen over de omgang met de kleinkinderen ontstaan. “Toen ik vroeger klein was mocht ik bijna nooit wat lekkers en nu geeft ze mijn kind zoveel te snoepen!” is bijvoorbeeld een veelvoorkomende uitspraak.
Rondom opvoedkundige zaken is het belangrijk een balans te vinden tussen het aangeven van je eigen waarden dan wel grenzen en een toch ook een soepele houding vanuit acceptatie te hebben en je te realiseren dat kinderen juist ook leren van verschillen. Het welzijn van het kind dient daarbij altijd als uitgangspunt te dienen. Weeg af of het punt van verschil werkelijk van belang is voor het welzijn van het kind of niet. Een snoepje extra is wellicht geen probleem, maar zorgen de suikers voor hyperactiviteit dan is het wel belangrijk om een betere afstemming te bereiken. Komt je kind vol verhalen terug wat het allemaal heeft gedaan, geniet daar dan gewoon van. Is het kind echter totaal overprikkeld dan dien je het kind te beschermen en een betere afstemming te bereiken waarbij de behoeften van het kind beter worden gewaarborgd.
Het contact tussen jouw kinderen en jouw ouders kan ook een prachtige manier zijn om met het bewustzijn van het nu een kijkje in het verleden te nemen. Hoe er met jou werd omgegaan door jouw ouders wordt op verschillende punten gespiegeld in de omgang met jouw kinderen. Dit kan rechtstreeks zijn, bijvoorbeeld jouw moeder die niet werkelijk luistert naar wat de kinderen zeggen en willen of doordat jouw vader één van jouw kinderen voortrekt boven de anderen. Ook kan het precies omgekeerd zijn, doordat je bijvoorbeeld ziet dat jouw ouders het de kinderen helemaal naar de zin proberen te maken, terwijl jij vroeger het gevoel had dat jouw behoeften er helemaal niet toe deden. In deze laatste situatie kan het trouwens helend werken om te beseffen dat het vernieuwde gedrag soms is ontstaan uit vernieuwde inzichten van je ouders, door een groei in bewustzijn zouden ze het nu anders hebben gedaan dan dat zij vroeger hebben gedaan. Nu zij het ‘over kunnen doen’ maken zij andere keuzes.
In beide situaties (dus zowel rechtstreeks als bij een omkering) kan je door te kijken welk gedrag jouw raakt, wat weerstand, strijd of onmacht bij jou oproept, wat leren over hoe er vroeger met jou is omgegaan. En met behulp van deze spiegel kan je onderzoeken welk gedrag jij hebt ontwikkeld om hier mee om te gaan. Dus wanneer je je bewust wordt van dit gedrag kan je kijken wat voor patronen je als reactie hierop hebt ontwikkeld die jou belemmeren in het leven.
Realiseer je bij dit onderzoeken dat het best kan zijn dat je het in eerste instantie niet herkend van vroeger of dat je je geen situaties kan herinneren waarbij je dit gedrag (of een bepaald symbolisch element hieruit) van jouw ouder(s) zag. Als kind ben je geheel afhankelijk van je ouders, dit maakt dat je als jong kind je ouders op een voetstuk plaats en geen vraagtekens zet bij het gedrag van jouw ouders. Het kan dan helpen om het samen met iemand die dichtbij jou staat te onderzoeken om zo onbewuste patronen helder te krijgen. Bedenk bijvoorbeeld samen eens wat voor overtuigingen en patronen iemand zou kunnen ontwikkelen als reactie op dit gedrag, wanneer de overtuigingen en belemmerende patronen die in jouw systeem zitten naar voren komen zal je dat voelen in je lichaam.
Het is niet de bedoeling dat jij je ouders gaat veranderen. Juist vanuit volledige acceptatie van je ouders kan je verder groeien en belemmerende patronen los gaan laten. Jij bent het kind van je ouders en je bestaat voor 50% uit je vader en 50% uit je moeder. Een ouder niet accepteren betekent dus eigenlijk jezelf deels niet accepteren. Vanuit deze acceptatie kan jij de verantwoordelijkheid makkelijker nemen over jouw eigen innerlijke houding. Je komt dichter bij jezelf en leert beter waar te nemen wat van jezelf is en wat van de ander. Hierdoor wordt het mogelijk uit belemmerende patronen te stappen die je hebt aangeleerd als reactie op het gedrag van jou ouders (op de patronen die zij hebben ontwikkeld als reactie op het gedrag van hun ouders). Het is soms lastig voor je ouders dat jij niet meer vanuit de jou aangeleerde manier reageert, beter leert je eigen grenzen aan te geven en de ander soms teleur moet stellen, maar onthoud echter dat jij niet verantwoordelijk bent voor hun geluk.
Je ontvangt al het positieve, maar ook al het negatieve van jouw ouders. Het is echter aan jou om verantwoordelijkheid te nemen over wat jij je kinderen mee wil geven. Alles wat jij kan helen, geef je niet door aan je kinderen. Het is dus een prachtige kans om het contact tussen grootouders en kleinkinderen te gebruiken voor jouw innerlijke groei en zo te zorgen dat jouw kinderen VRIJ van belemmerende patronen kunnen OPGROEIEN!
